Σεξ, πορνό και σχετίζεσθαι

Σεξ, πορνό και σχετίζεσθαι

Ξεκινώ αυτό το άρθρο γεμάτη με σκέψεις γύρω από το σεξ: ποιος είναι ο ρόλος του σε σχέση με το ευ ζην; πώς διαμορφώνεται σε καιρούς απομόνωσης; κατά πόσο οι άνθρωποι μιλούν και μοιράζονται συναισθήματα σε σχέση με το σεξ; πώς χτίζεται η αναπαράστασή μας για το σεξ και από που μαθαίνουμε, τελοσπάντων, τα όσα ξέρουμε για το σεξ; Αυτό το τελευταίο ερώτημα με απασχόλησε ιδιαίτερα, κυρίως γιατί η πρώτη απάντηση που μου ήρθε στο νου ήταν “από η βιομηχανία του πορνό”. Πράγματι, ακόμη και οι εφηβικές συζητήσεις σε παρέες συνομηλίκων μοιάζει να χρωματίζονται έντονα από τις εικόνες πορνό, στις οποίες κάποια παιδιά έχουν εκτεθεί περισσότερο από άλλα και τις μεταφέρουν στους φίλους τους.

Η επίδραση της πορνογραφίας στην σεξουαλική συμπεριφορά μοιάζει ταυτόχρονα φυσική και τρομακτική.

Φυσική, στα πλαίσια της επίδρασης που έχει γενικά η εικόνα, ο κινηματογράφος, οι τάσεις της εποχής άρα και η πορνογραφία στις ζωές των ανθρώπων. Τρομακτική γιατί αυτή η συγκεκριμένη τάση αφορά κάτι βαθειά πυρηνικό, αφορά κάτι εντελώς ανθρώπινο, ίσως την ύψιστη στιγμή επαφής με τη ζωώδη φύση μας, το σεξ. Συγκεκριμένα, με τρομάζει η τοποθέτηση του σεξουαλικού ενστίκτου σε συγκεκριμένα καλούπια. Τα καλούπια αυτά αφορούν από εξωτερικά χαρακτηριστικά, τέλεια σώματα, πρόσωπα και γεννητικά όργανα, μέχρι χαρακτηριστικά συμπεριφοράς ή ψυχικά, όπως απίστευτη σεξουαλικότητα, άντρες μονίμως έτοιμους για τη σεξουαλική πράξη, γυναίκες μονίμως διαθέσιμες, συγκεκριμένες εκδηλώσεις απόλαυσης, έλλειψη συζήτησης σχετικά με τη συναίνεση, αφού μοιάζει δεδομένη, παντελής έλλειψη χρήσης προφυλακτικού και πολλά ακόμη, τόσα που ο κατάλογος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανεξάντλητος.

Το ζήτημά με όλα τα παραπάνω έγκειται στο γεγονός πως ο ανθρώπινος νους τείνει να “καταπίνει” ως επιβεβλημένα και απαραίτητα τα όσα βλέπει να προβάλλονται από τη μαζική κουλτούρα και αυτό ισχύει από τα social media έως τον κινηματογράφο, τη μόδα, την τηλεόραση και φυσικά το πορνό. Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι απέχει από το δέον πρότυπο, είναι πιθανόν να δημιουργηθούν συναισθήματα αυτομομφής, να πληγεί η αυτοπεποίθησή του και να περιπλεχθεί η εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Αυτά είναι και τα βασικά εμπόδια όσων δυσκολεύονται σε ζητήματα σχέσεων και σεξ.

Μα πώς να κάνω σεξ, όταν στη συνθήκη δεν μπαίνω ως ο αυθεντικό εαυτός μου, αλλά ως ένας φτιασιδωμένος ρόλος, τον οποίο έχω αποστηθίσει καλά από τα προϊόντα μαζικής κουλτούρας, στα οποία μαζικά εκτίθεμαι. Πώς να προβώ σε μια βαθειά ανθρώπινη πράξη, όταν κάθε τι ανθρώπινο, οι σωματικές ατέλειες, η μυρωδιά του κορμιού, τα αμφιθυμικά συναισθήματα, η ευαλωτότητα, η ανάγκη για σύνδεση, έχουν θαφτεί κάτω από ώρες εξάσκησης, ώστε να μοιάζω με αυτό που έχω δει, με αυτό που έχω δει ότι αρέσει, με αυτό που έχω καταπιεί και έχω πειστεί ότι μου αρέσει και εμένα.

Το σχετίζεσθαι όμως, δομείται μέσα από την ανθρώπινη ατέλεια. Η έλλειψη τελειότητας είναι εκείνη που με κάνει να επιθυμώ να βρίσκομαι σε επαφή με τους άλλους. Η ανθρώπινη ατέλεια είναι εκείνη που επιτρέπει τη σύνδεση.

https://www.youtube.com/watch?v=8jE95CEtbOk&t=21s

Φυσικά, το πορνό είναι ένας εξαιρετικός τρόπος διασκέδασης, εξοικείωσης, εκμάθησης και παιχνιδιού. Σκέψου όμως τις φορές που γίνεται αυταρχικός δάσκαλος και σε απομακρύνει από τον αυθεντικό εαυτό σου. Τελικά, τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη; Η απολαυστική εκπλήρωση μιας τόσο όμορφης ανάγκης ή η κάλυψη της ανάγκης να φαίνεσαι ένα αψεγάδιαστο όν; Στην πρώτη περίπτωση, μπαίνεις, πραγματικά, σε μια διαδικασία επαφής με τον άλλον άνθρωπο. Η δεύτερη περίπτωση μοιάζει περισσότερο με απομόνωση.

Την απάντηση θα τη δώσεις εσύ!