Οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές τελειώνουν ή για πολλούς έχουν ήδη τελειώσει. Και εγώ νιώθω όχι απλώς πως δεν ξεκουράστηκα αλλά πως χρειάζομαι περίοδο ανάρρωσης. Τη στιγμή που οι περισσότεροι λυπούνται για την επιστροφή τους στη ρουτίνα, άλλοι χαίρονται.
Γιατί ανακουφίζομαι που οι διακοπές μου τελείωσαν;
Υπερβολικά πολύς χρόνος με την οικογένεια.
Είναι αλήθεια πως στο λαμπερό αφήγημα της τοξικής θετικότητας των εορτών η οικογένεια κατέχει προεξάρχουσα θέση. Λαμπεροί και αγαπημένοι συγγενείς, όλοι παρόντες, χωρίς απώλειες, όλοι αγαπημένοι, ξεκάθαρα τοποθετημένοι σε ρόλους, φύλα και γενεές. Κάθε σχόλιο γίνεται από και με αγάπη και όλοι έχουμε ως προτεραιότητα να περάσουμε όμορφα. Δεν είναι, όμως για όλους τους ανθρώπους έτσι. Η πολυήμερη επαφή με μέλη της οικογένειας μπορεί να φέρει στην επιφάνεια έντονες δυναμικές στις σχέσεις. Έτσι, δεν είναι σπάνιο, κατά τη διάρκεια των εορτών να αυξάνονται οι συγκρούσεις στα σπίτια. Επιπρόσθετα – και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας – δεν είναι όλοι οι συγγενείς καλοπροαίρετοι και θετικοί. Άλλοι παλεύουν με την ψυχική δυσφορία και ασθένεια, άλλοι φέρουν αντιλήψεις με τις οποίες διαφωνούμε, με πολλούς απλώς δεν έχουμε χημεία. Η “υποχρεωτική” επαφή μαζί τους σε πατρικά σπίτια ή οικογενειακά τραπέζια είναι ικανή να μου κοστίσει αρκετή ψυχική ενέργεια.
Η μοναξιά.
Κατά την εορταστική περίοδο μοιάζει σα να πολλαπλασιάζεται η κοινωνική επιβολή – ίσως και η εσωτερική επιθυμία – για ένα/μια σύντροφο.Τρυφερές φαντασιώσεις στολισμένες με φωτάκια υπογραμμίζουν με τον πιο εμφατικό τρόπο το γεγονός πως εγώ δεν έχω κάποιο ταίρι, τουλάχιστον με τον ιδανικό τρόπο που το ταίρι παρουσιάζεται στις διαφημίσεις. Επιπρόσθετα, κάποιο άνθρωποι διάγουν εντελώς μόνοι τις γιορτές, είτε λόγο απόστασης, είτε λόγω απωλειών και πενθών, είτε λόγω δύσκολων σχέσεων ή και εξαιτίας του COVID. Και φυσικά είναι μια πανέμορφη και φροντιστική επιλογή οι μοναχικές γιορτές, όμως αν δεν το έχω επιλέξει, τότε οι διακοπές μπορούν να γίνουν πολύ δυσφορικές, Για αυτό χαίρομαι που τελείωσαν.
Η οικονομική δυνατότητα.
Νιώθω σχεδόν ανήμπορη να παλέψω τον καταναλωτισμό που εμμονικά έχει αγκαλιάσει τα Χριστούγεννα. Όταν δεν διαθέτω οικονομική δυνατότητα ικανή για να καλύψει τις επίπλαστες εορταστικές ανάγκες εμού και των οικείων μου, είναι πολύ πιθανό η ψυχική δυσφορία να ενταθεί. Τα καλά νέα είναι πως η περίοδος της επαυξημένης κατανάλωσης ολοκληρώθηκε. Τα δώρα, τα τραπέζια και τα κεράσματα τελείωσαν. Όμως, του χρόνου, σκέψου πως θα ήταν αν δεν προσπαθούσες να ευχαριστήσεις τους οικείους σου διαμέσου των εξόδων που πραγματοποιείς για εκείνους.
Η ρουτίνα είναι καταπραϋντική.
Η διατάραξη της καθημερινής ρουτίνας, ακόμη και όταν συμβαίνει για γιορτινούς λόγους, αυξάνει το συναισθηματικό στρες. Η αποχή από τη δουλειά, η ανατροπή στο πρόγραμμα του ύπνου, το υπερβολικό φαγητό και ποτό αποσταθεροποιούν τους ρυθμούς μου. Η επιστροφή σε μια πιο δομημένη πραγματικότητα μπορεί πραγματικά να με βοηθήσει να ανακτήσω την αίσθηση ελέγχου και αυτονομίας μου καθώς και να επανατοποθετήσω τα όριά μου.
Και θυμήσου πως οι γιορτές δεν είναι ανάγκη να είναι χαρούμενες. Είναι εντάξει να μην τις συμπαθώ, να μελαγχολώ, να θλίβομαι, να θέλω το χρόνο μου για να τις “μασήσω”.