“Το όλον είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του”
Δεν ήμουν πολύ σίγουρη τι σήμαινε αυτή η φράση, όταν την άκουσα για πρώτη φορά. Αντιβαίνει στα Μαθηματικά, αρνείται τους φυσικούς νόμους. Η Ενέργεια δεν χάνεται ποτέ, ούτε είναι εφικτό να δημιουργηθεί νέα Ενέργεια. Απλώς ανακυκλώνεται η ήδη υπάρχουσα. Και όμως, στην ομαδική ψυχοθεραπεία συντελείται μια «αντίδραση» που γεννά ολοκαίνουργια Ενέργεια, ξεχωριστή από εκείνες που φέρουν οι συμμετέχοντες.
Η ομάδα είναι ένας οργανισμός. Με μέλη, όργανα, δυναμικές, λειτουργίες, σκοπό και ομοιόσταση. Στην αρχή πρόκειται για κάτι ασύνδετο. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων μαζεύονται σε ένα ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο. Άλλοτε έχουν όλοι μια κοινή δυσκολία: αλκοόλ, υπερφαγία, ουσίες, γονεϊκότητα, burnout. Άλλοτε είναι πιο ετερόκλητοι. Κάποιο άτομο έρχεται με μια ανάγκη για σύνδεση και ανήκειν, κάποιο άλλο για να πάρει ανατροφοδότηση για αυτά που το απασχολούν, από πολλά πρόσωπα. Μερικοί από περιέργεια, ενώ, πολύ συχνά, άνθρωποι μπαίνουν στην ομάδα γιατί η ατομική τους διαδικασία χρειάζεται ενίσχυση και συμπλήρωμα. Όλοι όμως έχουν ένα κοινό τελικό στόχο: να δοκιμαστούν μέσα σε σχέσεις, να ξαναπαίξουν παλιές ιστορίες τους, αυτή τη φορά σε ένα περιβάλλον υγιές και ασφαλές, και να τις ολοκληρώσουν.
Η ομάδα είναι ένα περιβάλλον ασφαλές, εμπιστευτικό, απόρρητο και γεμάτο αποδοχή. Διέπεται από κανόνες, οι οποίοι εξασφαλίζουν την ισότιμη φροντίδα όλων. Υπεύθυνοι για την τήρησή τους είναι όλοι οι συμμετέχοντες και ο συντονιστής. Στόχος της ομάδας είναι όλοι να πάρουν όλοι αυτό που χρειάζονται, με τον πλέον φροντισμένο τρόπο. Κλειδί της διαδικασίας; Η αλληλοβοήθεια. Αλληλοβοήθεια σημαίνει ο κάθε συμμετέχω να στέκεται δίπλα στον άλλον και να φροντίζει, όπως φροντίζεται, μέσα από την ανταλλαγή της προσωπικής εμπειρίας και του βιώματος. Ο συντονιστής υπάρχει για να υποβοηθά τη “ζύμωση”, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει το χαρακτήρα του ειδικού.